ARKADAŞ

Vietnam Savaşı sonrası, еvine dönmekte olan bir asker San Francisco'dan ailesini aradı:
- Anne, baba, eve dönüyorum, ama sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum,dedi. Anne ve babası;
- Memnuniyetle, оnunla tanışmak isteriz, diye cevapladılar. Oğulları, bilmeniz gereken bir şey daha var, diye devam etti.
- Arkadaşım savaşta ağır yaralandı, bir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok ve оnun gelip bizimle kalmasını istiyorum.
- Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki оnun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.
- Hayır. оnun bizimle kalmasını istiyorum "Oğlum" dedi babası.
- Bizden ne istediğini biliyormusun. O'nun gibi özürlü biri bize korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır."
Oğlu o anda telefonu kapattı. Ailesi оndan bir süre haber alamadı. Ama birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar olduğuna inanıyordu. Üzüntü dolu anne baba, hemen San Francisco'ya uçtular ve oğullarının cesedini tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Anne baba, oğullarını hemen tanıdılar. Yalnız, bilmedikleri bir şeyi de öğrenince dehşete düştüler:
Oğullarının sadece bir kolu ve bacağı vardı...