BİR TOY (DÜĞÜN) HİKAYESİ

Tarih; 3 Ocak (Yanvar) 2005,
Yer; Arena Şadlık (Düğün) Salonu,
Tarihin ender rastlanan hadiselerinden biri gerçekleşti. Kızım Zeliha'nın Kız Toyu (Nişan) merasimi yapılıyor.
Toyu idare edenler, toyun sahipleri, Azerbaycanda iki dayagım, kardeşim Zahid Memmedrza ve dostum Cabir Esedov. İkisinede sonsuz teşekkürler.
Tamada (Sunucu) Azerbaycan'ın tanınmış artisti Azer Mirzayev, Toy salonunun giriş kapısında, Türk Hakarlarının muhafızı, çapraz mızraklı iki asker. Gelen konakları karşılıyorlar. Misafirlerin en azizi, iyi ve kötü günümde hep yanımda olan can dostum Hüseyin Kozan, gene beni yalnız koymadı sağolsun.
Sultan köşkünde Zeliha-Özgür, sahne arkasında "Zeliha-Özgür" toyunuz mübarek yazılı.
Konaklar bir bir içeri alınıyor, dörtyüz'e yakın misafir salonu dolduruyor. tamadamız gür sesiyle toyu başlatıyor.
Kıymetli büyüğüm, Azebaycanın Aksakalı, büyük alim, islamşünas, Kur'an Mütercimi, benim hamim Vasım Memmedeliyev yüzükleri takıyor, hayır duasını yaptıktan sonra şu mısraları sıralıyor.
Bu toy televizyonlarda nümune düğün olarak takdim ediliyor. Bir Anadolu kızının turan ellerindeki toyu.
Ömrümün nadir mutlu anlarından birini yaşadım. Sagolun dostlarım, çok sağol Vasım Muallim. Bahtiyar ol canım kızım. mutlu olun "Zeliha-Özgür".

Beşerde ya rab meğer bu növ gamet olur
Bu gamet ile giyam eylesen kıyamet olur.

Kaşındır nuni-kalem, şemsü-vezzuha ruyin
Sevabı türrelerin Leyliden ibaret olur.

Bu hüsnile göresen sen eğer Züleyhanı
Turunc yerine ellerin keser hecalet olur.

Gelende gülşeni vesle dedim gündüz gelme
Gece vüsalıma gel her demi seadet olur.

Diyende yare zelilane buse lütf eyle
Dedi deme bu sözü kan olur, kıyamet olur.

Ki, korkuram yüzüme buseden düşe leke
Atam anamda görür, baisi hecalet olur.


TAHMİS

“Yansın dilim ağzımda desem, nazını az et,
Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Evvel bakışınla beni hayran eyledin sen,
Bir ince gülüşünle yüreyim kan eyledin sen.
Sonra beni bir lütf ile handan eyledin sen
Kafir kızı, axır beni Sen'an eyledin sen
“Yansın dilim ağzımda desem, nazını az et,
Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Halk eylemiş öz keyfi gelende seni tari,
Öldür, bu beladan beni qurtar seni tari!
Rehm et bana, biganeye naz eyleme bari,
Alkış eyle bir aşıka var sen gibi yari!
Insaf eyle, öz aşıkını merhemi raz et,
“Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Ayineni hayrette koyub aksi-cemalın,
Hurşidi hecalette koyub arizi-alın.
Aşıkları hasrette koyub zülf ile halın,
Belki ola kısmet bize gülzari vüsalın.
Herde bu sınık gönlümü bir lütf ile saz et,
“Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Gördüm, güzelim, özgeye sen naz eyleyende,
Az kaldı ki, ruhum uça, can kalmadı bende.
Bu nazü nezaket var iken bir böyle sende,
Derd ehli inan, düşmeye bimez bu kemende,
Daim bu güzel hilkate bin razü niyaz et,
“Naz et bana, ey sevgili canan bana naz et!”

Dünya yüzüne yahşı güzeller gelib herçend,
Olmaz sana bir ülkede ne misli, ne menend,
Tebriz, Bakı, Tahran, Şeki, Şirvan, Quba, Derbend,
Gence, Qarabağ, Şehri-Buxara ve Semerqend
Istersen eğer sen, ezmini mülki-hicaz et
“Naz et bana, ey sevgili canan bana naz et!”

Olma, güzelim, suretine bir böye mağrur!
Ben etmişim aşkımla seni aleme meşhur,
Hicrine eyleme beni gam çekmeye mecbur
Bir dem haremi-veslile et qelbimi mesrur.
Dergaha beni qul diye manendi-eyaz et,
“Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Vaiz, öyle zenn eyleme, hakkı danır aşık,
Ne Kabe, ne puthane, ne mescib tanır aşık,
Lakin özünü heqq seven insan sanır aşık,
Dünyada feqet birce mehebbet kanır aşık!
Sen git hele, ölmüşlere teklifi-namaz et,
“Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

Vahid, deme, ben daimiyem zevki sefade,
Mansuru de yad etmeliyik dari-fenade.
Bu misrayı nazi o demiş bir böle sade,
Ya rabb, sen ona rahmetini eyle ziyade.
Kabir içinde onun ruhini lütf ile feraz et,
“Naz et bana ey sevgili canan, bana naz et!”

ALİAĞA VAHİD