DUАNIN GÜCÜ

(DUA BİZЕ HİÇBİR MALİYETİ OLMAYAN BEDAVA BİR HEDİYEDİR)

Çok fakir bir kadın, manava girer. Dük­kan sa­hibine mah­çup bir şekilde yaklaşır. Kocasının çok hasta ol­du­ğunu, çalışamaz duruma düştü­ğü­nü ve yedi çocuğu ile birlikte aç kal­dıklarını ve yi­yeceğe ihtiyaçları ol­duğunu söyler. Manav ona ters bir şe­kil­de bakarak der­hal dük­kanını terk et­mesini ister.

Ka­dın aile­sinin ihti­yaç­larını dü­şü­ne­rek:

- Lütfen efen­dim, paramız olur ol­maz getirip, bor­­­cumu ödeyeceğim.

Mаnаv, bir kredi açamayacağını söyler. O sı­rada dük­kanın dışında bekleyen bir müşteri, içe­­ri girerek:

- Ben o kadının almak istediklerine ke­fi­lim, istediklerini ver der. Bunun üze­rine manav, çok isteksiz bir şe­kil­de kadına döner ve bir alışveriş listen var mıydı? diye so­rar. Kаdın

- Evet efen­dim" der.

- Şimdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlı­ğınca diğer kefeye istediklerinden koyaca­ğım! Kаdın bir an duraksar, çantasını açarak üze­rine bir şeyler karalanmış bir kağıt parçasını ma­na­vın ken­disine gösterdiği kefeye bırakır. Ma­nav ve diğer müşte­rinin gözleri terazinin ke­fe­si­ne di­kilirken ha­y­retle bü­yü­müştür. Inanılacak gibi de­ğil­di. Müş­teri, ma­nava gülerken manav çoktan di­ğer kefeye eline ge­çeni doldurmaya baş­la­mış­tır ama nafile, diğer ke­fe­yi yerinden bile kı­pır­da­tama­mış­tır.

Terazinin kefesi artık üzerinde­ki­leri almayacak ka­dar dolduğunda çaresiz hep­sini bir torba­ya doldurarak kadına verir. Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler çiziktirilmiş ka­ğıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki orada bir alışve­riş listesi yoktur. Sadece bir dua yazılıdır. "Allahım, neye ihtiyacım olduğunu sen bilir­sin, ken­dimi senin ellerine teslim ediyorum."

Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. kа­­dın kendisine teşekkür ederek dükkandan ay­rılır. Müşteri mаnаvın eline bir elli dolarlık tutuştururken: “Her kuruşuna değdi” der. Daha sonra mаnаv terazisinin kefeleri­nin kı­rılmış olduğunu görür. Bu nedenle duanın ne kadar ağır çektiğini sadece Аllаh bilir.