YARDIMIN GÜZELLİĞİ

Ergenlik dönemindeydim ve babamla sirk bileti kuyruğunda bekliyorduk. Sonunda bilet gişesiyle a­ra­mızda tek bir aile kalmıştı. Bu aile beni çok et­ki­le­di.
Hepsi de 12 yaşın altında tam sekiz çocukları var­­­dı. Çok varlıklı olmadıkları her hallerinden belliydi. Üzerlerindeki giysiler pahalı şeyler değildi, ama tertemizdi. Çocukların hepsi babalarının arkasında ikişerli sıra olmuş, el ele ve terbiyeli terbiyeli sıranın kendilerine gelmesini bekliyorlardı.
Neşe içinde pal­yaçolar, filler ve o gece görecekleri değişik şeyler hak­kında konuşuyorlardı. Daha önce sirke gitmedikleri konuşmalarından belliydi. O gece hiç şüphesiz ya­şamlarının çok önemli bir gecesi olacaktı.
An­neyle baba gururla çocukların önünde duruyorlardı, el ele tutuşmuşlardı. Gişedeki memur babaya kaç bilet is­tediklerini sordu. Baba gururla, "Iki tane eşimle kendim, sekiz tane de çocuklarım için bilet istiyorum" dedi. Gişe memuru bilet­lerin bedelini söyledi. An­ne­nin eli, babanın elinden ayrıldı ve başı öne düştü. Ba­banın dudakları titremeye başladı.
Baba gişeye biraz daha yaklaştı ve: "Ne kadar dediniz?" diye sordu. Gişe memuru bilet­lerin bedelini yineledi. Ada­mın o kadar parası yoktu. Şimdi nasıl dönüp çocuklarına onları sirke gö­türecek kadar parası olmadığını söyleyecekti? Babam olanları görünce elini cebine soktu, ce­binden bir 20 dolar çıkarttı ve yere düşürdü (biz de çok varlıklı bir aile değildik). Babam sonra yere eğil­di, parayı yerden aldı, adamın omzuna dokundu ve ona: "Affedersiniz, bu para cebinizden düştü" dedi.
Adam olan biteni anlamıştı. Dilenmiyordu ama çok ça­resizdi ve utanç duyduğu ve çok üzüldüğü belliydi. Bu du­rum karşısında yapılan yardımı minnetle karşı­la­mış­tı. Babamın gözlerinin içine baktı, elini iki elinin ara­sına aldı, 20 doları aldı, dudakları titrerken babama: "Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim, bayım. Bu yaptığınızın benim ve ailem için önemi çok bü­yük" dedi. Biz babamla arabamıza bindik ve evi­mi­ze döndük. O gece sirke gidemedik, ama bunun hiç önemi yoktu"