DЕVLЕTİN BАŞINDА İŞİN NЕ?

Hz. Ömer, halkına karşı gerçekten son derece şefkatli, anlayışlı, nezаketli, iyiliksever ve yardımsever birisi idi. İmkаnları elverdiği ölçüde halkın için­de ve yanında bulunuyordu. Hz.Ömer, özellikle mücаhitleri, fakirleri, zayıf­la­rı ve kimsesiz olanları çok daha fazla kollardı. Meselа:
Mücаhitleri evlerinde ziyаret eder, onların her hangi bir sıkıntılarının olup olmadığını araştırır, kocalarının hasretini çeken çilekeş hanımlarına bir şeye muhtaç olup olmadıklarını sorar ve ihtiyaçlarını gidermeye çalışırdı. Onlar da bunu fırsat bilerek ihtiyaçlarını Halifeye arz ederler; bazan da hizmetçilerini gönderir ve istediklerini ona aldırtırlardı.
Postacılar savaş hаlinde bulunan askerlerin ya­kın­larına yazdıkları mektupları ge­tir­dikleri zaman, Hz. Ömer Medine’de her evi ziyаret ederek mektupları bizzat teslim eder, sonra da o mektupların cevaplarını alarak onları ilgili kimselere gönderirdi.
Şayet bir evde yazı yazacak bir kimse yoksa, kapının eşiğine oturur, evde kаğıt ve kalemin olup olmadığını sorar, evde kаğıt ve kalem yoksa bunları temin eder ve o аilenin isteklerini yazardı.
Hz.Ömer’in Suriye’ye yaptığı son se­yаhatinde şöyle bir hаdise cereyan etmişti:
Medine’ye dönerken çölde bir çadıra rastladı. Çadıra yaklaşınca çadırın içinde yalnız ba­şı­na yaşayan bir kadınla karşılaştı. Kadına:
- Ömer hakkında ne düşü­nü­yorsunuz?” diye sordu. Kadın:
-Allah Ömer’in müstahakkını versin. Bütün ha­li­feliği döneminde hazineden beş para bile alama­dım, dedi. Hz. Ömer:
-Sen böyle uzak, tenha ve ayrı bir yerde ya­şar­ken Ömer senin bu acıklı hаlini nereden bilsin? de­yince, kadın kaşlarını çattı ve şöyle dedi:
-Beni bulamayacaksa, niçin devletin başına geçti?
Kadından bu sözleri duyan Hz. Ömer, bir kena­ra çekilip hıçkıra hıçkıra ağladı.