HER İŞТЕ BİR HАYIR VАRDIR

Bir zamanlar Afrika’daki bir ülkede hüküm sü­ren bir kral vardı. Daha çocukluğundan itibaren ar­kadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç ya­nından ayırmazdı.

Kralın bu arkadaşının de­ğişik bir hu­yu var­dı.

İster kendi başına gelsin ister baş­kasının, her olay karşısında hep ay­nı şeyi söylerdi:

- “Bunda da bir hayır vardır!”

Bir gün kral arka­da­şı ile birlikte ava çıktılar. Kra­lın arkadaşı tüfekleri dol­du­ruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu. Arka­da­şı, tüfekleri doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş e­derken tüfeği geriye doğ­­ru patladı ve kralın baş parmağı koptu. Durumu gören arkadaşı her zamanki sö­zünü söyledi:

- "Bunda da bir hayır vardır!"

Kral acı ve öfkeyle bağırdı: Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, par­mağım koptu? Aradaşına çok sinirlendi ve zindana at­tırdı.

Bir yıl kadar sonra, Yam­yamlar yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir böl­ge­de birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu. Yam­yamlar onları ele geçirdiler ve köylerine götürdüler. Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olma­dı­ğını fark ettiler.

Bu ka­bile, batıl inanç­ları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları yemiyordu. Kralı çözdüler ve salıverdiler. Di­ğer adamları ise pi­şirip yediler.

Kurtuluşunun kopuk parmağı saye­sin­de gerçekleştiğini anlayan kral, hemen zindana koş­tu ve zindandan çıkardığı ar­kadaşına başından ge­çenleri bir bir anlattı.

- Haklıymışsın! Parmağımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmış. Yaptığım çok kötü bir şeydi dedi. Arkadaşı yine;

- “Bunda da bir hayır vardır”.

- Ne diyorsun Allah aşkına? Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır ola­bilir.

- Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, se­nin­le birlikte avda olurdum, değil mi? Ve sonrasını düşünsene?