HİÇ HАYАLLЕRİNİZDЕN SIFIR АLDINIZ МI?

Orta ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi hocası. Çocuk bütün gece oturup gü­nün birinde at çift­li­ğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 say­falık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ay­rın­tı­la­rıy­la anlattı. Hatta hayalindeki 200 dö­nüm­lük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi. Hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev, tam kalbinin sesiydi. İki gün sonra ödevi geri al­dı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış ko­caman bir "0" ve "Dersten sonra beni gör" uyarısı vardı.

- Ne­den "0" aldım? diye merakla sordu ho­ca­sı­na, çocuk. - Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi ol­mayan bir hayal dedi, hocası. Paran yok, gezginci bir aileden geliyorsun, kay­nağınız yok, at çiftliği kurmak büyük para ge­rektirir. Önce araziyi satın alman lazım, damızlık hayvanlar da alman gereki­yor, bunu başarman im­kansız, dеdi ve ekledi:

- Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten son­ra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm. Çocuk eve döndü, düşündü. Ba­ba­sına danıştı. Oğlum dedi babası, Bu konuda ka­rarını ken­din vermelisin. Bu senin hayatın için ol­duk­ça önemli bir seçim!.. Çocuk bir hafta düşündükten sonra ödevini hiç­bir değişiklik yapmadan geri götürdü hocasına.

- Siz verdiğiniz notunuzu değiştirmeyin dedi. Ben de hayallerimi...

O, orta 2 öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev, şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı. Öykünün en can alıcı yanı şu:

Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çift­liğe kamp kurmaya getirdi. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine, Bak dedi, Sana şimdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken, hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım.Allahtan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek ka­­dar inatçıydın.